Deze maand ontvingen wij het verdrietige bericht dat onze trouwe bezoeker Jan Enzlin op 89-jarige leeftijd is overleden. Jan bezocht De Koffiebus bijna elke vrijdag op het Euterpeplein. Zelfs de vrijdag van overlijden was hij nog bij de bus geweest. Jan was oprecht geïnteresseerd in de ander en had voor iedereen een vriendelijk woord. We verliezen met Jan een aimabele man die gek was op verhalen, dichten en woordgrapjes. De eerste keer dat ik Jan ontmoette, vroeg hij of hij een gedicht mocht voordragen, toe nog in de bus. Later gebeurde dit ook buiten de bus voor het grotere publiek. Zijn laatste verhaal mocht ik enkele weken geleden voordragen aan een vol terras bij de bus. Die deel ik met veel plezier. Met een glimlach denk ik terug aan een mooie man met een gouden hart. Op zijn rouwkaart stond:
Huil niet omdat het voorbij is, maar lach omdat het zo mooi was
Dan nu he laatste woord van Jan aan
De Koffiebus
ALLEEN ZIJN
Alleen zijn kan ontstaan door HET OVERLIJDEN van je partner, vriend of vriendin of door verhuizing, ruzie met nare buren, ziekte.
Hoe zou je dat kunnen voorkomen?
Door te luisteren naar of open te staan voor anderen of te gaan naar De Koffiebus.
Nadat mijn partner vorig jaar is overleden na circa 2 jaar verpleging in Pieters & Blokland in Vathorst in Amersfoort, overkwam mij dat. Ik heb toen De Koffiebus ontdekt op het Euterpeplein in Amersfoort en heb daar koffie gedronken in de bus.
Door de gastvrije ontvangst door de vele vrijwilligers ben ik na een kopje koffie, thee of wat ik maar wilde drinken zonder alcohol in gesprek geraakt met een paar dames. Dat gaf mij een goed gevoel met als gevolg dat ik de vrijdag daarop weer naar De Koffiebus ben gegaan en dankzijn het mooie weer konden we toen buiten zittenwaardoor ik weer in contact kwam met één van de dames die ik de week ervoor ook gesproken had. Ook zij bleek alleen te zijn net als nog een aantal dames en twee heren. Inmiddels was het lunchtijd geworden en bleek dat ik daar ook een (los van het gebak bij e koffie) een tosti of een kop soep kon kopen. Het bijzondere was dat de soep door bewoners uit de wijk was gemaakt. Wekelijks verschillend en erg lekker.
Terwijl ik daar zat te genieten van de soep en de tosti, kwam er een dame naar mij toe en zei tegen mij: “U bent altijd goed gekleed maar nu hebt u één ding verkeerd in de combinatie die u draagt.” Ik schrok, ik ben redelijk ijdel en vroeg uiteraard wat er dan verkeerd was. De kleur van mijn stropdas.
Nadat ik vond dat zij achteraf gelijk had, ben ik na de boodschappen door naar huis gegaan en heb een andere stropdas aan gedaan en ben toen naar de dame gegaan die tegenover mij woonde, wat ik toevallig wist, en vroeg of het zo goed was? Zij beaamde dat en vond dat kennelijk zo leuk dat ik dat aangedurfd had, zodat zij vroeg of ik iets wilde drinken. We hebben toen bijna 2 uur met elkaar zitten praten over van alles en nog wat. Het bleek dat zij altijd in de modewereld gewerkt had. Ik heb haar bedankt voor het advies en zie haar zeer regelmatig bij De Koffiebus.
Rond mijn verjaardag heb ik op vrijdag de vrijwilligers als dank voor al hun zorgen getrakteerd. Eén van de vrijwilligers had mij zelfs een kaart gestuurd met een felicitatie. Zij wist dat ik jarig was. Er was toen ook een meneer die één of twee appeltaarten bij zich had en er één aan mij gaf vanwege mijn verjaardag. Hoe lief en leuk!
Voelt u zich (zo nu en dan) eenzaam, ga dan ook eens langs bij De Koffiebus. Deze staat ook op het Neptunusplein, de markt van Emiclaer en op het plein in Vathorst in het winkelcentrum. Er staat altijd een bord met de tekst: geef wat u het waard vindt voor wat u gedronken heeft. U kunt er net zo lang blijven zitten als u wilt.
J.E.
.
